Տխուր երեկո՝ վտիտ և ճահճոտ,
ՈՒ լուռ խոստումներ, հեքիաթ և որոտ,
Նայում ես ինձ այնպես տագնապով՝
Կարծես ոճիր եմ սիրող իմ սրտով...
Ամպրոպ ու կայծակ, հեծկլտող մի ծով,
Ու օտարամոլ անծանոթ մի հով
Ինձ գիրկն է առնում՝ երկնի կապույտով,
ՈՒ օրորում են մահվան ծույլ խաղով:
Իսկ դու՝ չարակամ հայացքի ներքո,
Անցյալին մատնում ես խոսքերով սիրո,
Մի ողջ ազատություն՝ սիրո գրգիռով,
Ե՛Վ օրոր, և՛ շորոր, և՛ պտույտ հույսերով:
Վիսեր Գոռ