Մարում է հույսը,
Մարում՝ խելագառ հայացքի խաղից,
ՈՒ առանց հնչյուն ձայներ են լսվում,
Լսվում ու լռում:
Մարում է հույսը,
Մարում՝ ճահիճներ ոտնակոխ արած,
ՈՒ առանց ցավի մի վիշտ է ձայնում,
Ձայնում ու ժպտում:
Մարում է հույսը,
Մարում՝ օտարածին լույսին հառնված,
ՈՒ սիրո խաղից մի հուր է ծնվում,
ծնվում ու գժվում...
Գոռ Վիսեր