Նորից մի մրմունջ

Թե սիրում ես, սիրում ես հենց քեզ,
Այն մռայլության օտարության մեջ, 

Որ թախծում էր, թախծում՝ թանկագին,

Իր կարոտով գինարբուքի մեջ:

Ա՛յո, երազ էր, գուցե հորինվածք,

Այն երրջանիկը իմ սրտում՝ խոհեմ,

Ցնդեց անպատճառ՝ կոտրեց կամուրջը,

ՈՒ վերացան կատակն ու լուրջը...

Ես քեզ սիրում եմ, սիրում ամոթխած,

Ինչպես կաթնագույն լույսե շողի տակ

Իմ հեքիաթները կբեմեին տոգորված,

Փրկելու իմը՝ խենթությունն անհատակ:

Ես օդում եմ՝ ցնդված քեզնով՝

Քո անուրջներում ինձ որոնելով,

Բայց զուր է անկասկած՝ եղերական,

Նորից մի մրմունջ, հրաշք մոգական...

Գոռ Վիսեր

29.05.2010