Ո՞Ւր են տարել ինձ անուրջները քո,
Երբ իմ ռոմանտիկ աշխարհը վտիտ
Հօդս է ցնդել, դարձել է անգո,
ՈՒ ես խենթացած, գերված մութ շողքիդ՝
Մրսում եմ անհույս՝ չկամ էլ կողքիդ...
Ճոճվում ես անգութ, էլ չես ճոճում մեզ,
Ժպտում ես բարդույթ՝ բարդվել ես քեզ,
Արդար ես կարծես՝ արդարությամբդ հեզ,
Փագվել ես իմ մեջ, չեմ գտնում էլ քեզ...
Գոռ Վիսեր
