Ես քո կողքին թափանցիկ մի քող,
Տխուր մի խոսք, տրտում հայացք,
Անջնջելի՝ խենթ հոգու մրմունջ,
Եվ մի երազ՝ լուռ, կարծեցյալ։
Խորին հավատ, դյուրին մի հույս,
Մեգ են, խավար, աղոտ մի լույս,
Էլ չի հնչում կայտառություն,
Փոթորկվում է քուն, լռություն․․․
Սիրտս մերկ է՝ լքված մի տուն,
Հանդարտ հնչող մի մթություն․
ԵՎ ո՞ւր ես դու, ո՞ւր ես իմ սեր,
Կարոտել եմ անվերջ, անհետ։
Գոռ Վիսեր
