Բերկրանք

Չկա բերկրանք, ոչինչ չունեմ ուրախանալու,
Թեկուզ մի պահ բոլորից հեռու լռելու,
Ինքս ինձ՝ իմ խոհերին հասնելու
ՈՒ անցածից մոմե լույսեր հիշելու:
Չկա ոչինչ, որ  բերկրանք կբերի,
Որ թախծելուց լույսե ցողով կբուրի,
Հույս կբերի, խինդով վառված կծխի,
Հնամենի ավանդույթով կծաղկի...
Բայց կա բերկրանք հեռվում՝  ցասմամբ կարոտած,
Որ սպասում է իր գալուստին ուշացած,
ԵՎ թե կա ներկա իր անցյալով միգամած՝
Ծածուկ, բայց կկորչի այդ բերկրանքով հիացած...

Գոռ Վիսեր