Երբ մենակ ես ու տխուր,
Խոսքդ խորթ է առանց լուր,
Խուլ ու համր՝ քո կողքին,
Կյանքդ ոչինչ է՝ էժանագին․
Պապանձված բերանում
Չկան խոսքեր հուսատու,
Որ քեզ սիրեն՝ թեկուզ խենթ,
Դառնան կետեր լուսատու․․․
Շահը քոնն է իմացի,
Ես օտար եմ հասկացի,
Բոսոր կյանք է միալար՝
Կեղծիք ու սեր միասին․․․
Գոռ Վիսեր
23․01․2010
