Ո՞ւր ես, որտե՞ղ, պայծառ ժպիտ,
Խայթող մի լույս, անմար մի խինդ,
Դու երազկոտ խենթ մի մանուկ,
Անհաս մի լույս, հեռու շշուկ։
Հիմա կարոտ, վաղը մի հույս,
Հետո գուցե խոսուն մի բույս,
ԵՎ ի՜նչ իմաստ՝ անտարակույս,
Անտերունչ է, հիվանդ, անհույս․․․
Գոռ Վիսեր
01․11․2005