Իմ հայացքի մեջ քո աչքերն են լուռ,
Իրենց հետ բերել են անթախիծ մրմուռ,
Անտուն մարդու պես տնավորվեցին,
Այսպես անսիրտ լոկ ավիրեցին:
Առանց հոգոցի, խռպոտած ձայնով
Բենեֆիսին լույսեր վառվեցին,
ԵՎ քո աչքերը՝ հայացքդ շահին,
Ինձ քեզ բերեցին, քեզնով ձուլեցին,
Հետո ասում են արևն էր ժպտում,
Իրիկնամուտի լուսնի խաղերով,
Մարդիկ անտարբեր՝ հոսքը խառնելով,
Կերպարով անխոհ խոսքեր էին ասում...
Գոռ Վիսեր
24.08.2014
