Ինչպես ժխտական չը հնչյունը արտաբերել,
Մեջքով պտտվել` վերաբերմունքով անկարելի,
Չի ՛ կարելի, սիրեք միմյանց, պետք է սեր նվիրել...
Հիշո՞ւմ եք այն պայծառ օրը, այո այդ օրը,
ԵՎ ժպիտը սահում է Ձեր ամոթխած երեսին,
Որքան մոգական է զգալ անցածը ինչպես նորը,
Երբ իրական է կարոտը, սերը գիտի իր կեսին:
Նեղանալ և չսիրե՞լ, չէ ՛, պարզապես չի կարելի,
Ինչպես չհարգել ինքնությունը սեփական եսի,
Դա թերություն է անկարող մտքի` անտանելի,