Այն ամրակուռ լեռների միջից
Լսվում է ձայնը դարավոր, անբիծ,
Նորից լսվում է հարված բազկի՝
Հայ ժողովրդի, քաջազուն ազգի․․․
Ե՛Վ, թե արյուն, և՛ բոց սրտակեզ,
Ե՛Վ հիշողություն՝ չարացած անվերջ,
Պատել են հոգին հայոց ազգի,
Բայց չեն կուրացրել այն արի ոգին,
Որ հպարտ տենչում է անպարտ պայքարի․․
ԵՎ անգամ, եթե անցյալն էլ հետ գա՝
Տառապանքներով, ցավերով անվերջ,
ԵՎ ներկան նորից անցյալ էլ դառնա,
Միևնույն է հայ հողը հաղթով կցնծա,
Դեռ անվերջ պատասխան կտա,
Այն չար ոսոխին, բարբարոս ազգին,
Ե՛Վ դեռ կողբա ճիվաղը առանց դադարի՝
Զգալով ուժը հայոց բազկի,
Հայ ժողովրդի, քաջազուն ազգի․․․
Գոռ Վիսեր
20․05․2005
